Explora

O filme evoca os seres futuristas dunha arrepiante paisaxe cargada de fume e as profundidades da Terra. Look Then Below rodouse nas extensas e escuras pasaxes das covas de Wookey Hole, en Somerset. O inframundo de cavidades, escavadas ao longo do chamado tempo profundo, albergou vestixios de civilizacións perdidas e agora presaxia un mundo futuro subterráneo, ocupado por unha especie que evolucionou desde o noso mundo e os seus desafíos ambientais. Terceira parte dunha triloxía de películas especulativas con textos escritos por Mark von Schlegell.

A película forma parte do proxecto CINEGALICIA 2019, inspirado na película Urxa, de Carlos A. López Piñeiro e Alfredo García Pinal. Extraendo os elementos máis místicos do filme, nunha viaxe entre o impresionismo e o expresionismo, recomponse un camiño a través do ritual de onde nace vida desde a morte.

Que hora é? sitúa a experiencia do tempo no centro da contemplación. As figuras humanas actúan como puntos de referencia para a meditación sobre o paso e o final do tempo. A obra dános a oportunidade de reflexionar sobre a natureza transitoria do tempo e a relación do espectador coa época en conflito na que vivimos.

Aquamarine (aguamarina) non só denota a tonalidade azul clara que todos coñecemos, senón o mineral no que se basea esta cor, o berilio. Traducido literalmente: a cor do mar. A película Aquamarine toma unha constelación de cor (azul verdosa), elementos marítimos, líquidos e, por suposto, minerais como punto de partida para combinalos nun equilibrio ondulante e tremoroso baseado no tema homónimo de MOPCUT.

En 1998, Barbara Hammer fixo unha residencia artística sen auga nin electricidade. En 2018, comezou o seu propio proceso cara á morte. Deulle o material resultado da residencia a Lynne Sachs, quen explorou a experiencia de soidade de Barbara. Lynne pon texto sobre a pantalla a modo de confrontación co cine somático, reuníndonos a todos en múltiples espazos e tempos.

Luke Fowler construíu este tributo á cineasta e poetisa escocesa Margaret Tait con motivo do seu centenario. Fowler viaxa ás Orcadas, as illas onde naceu Tait, para crear un rexistro da súa vida e obra a través de imaxes das súas antigas casas e localizacións das súas películas, fragmentos dos seus diarios de produción e o seu poema recitado “Houses”, no que reflexiona sobre o significado de fogar.